کتاب هم شاعر هم شعر

کتاب حاضر بر مبنای دو رویکرد و در دو بخش شکل یافته است. در بخش اول، با اتخاذ رویکردی کل نگرانه، که بر سیمای عمومی برخی شاعران، بن مایه های فکری، کنش های اجتماعی و مرور کلی آثار آنان مبتنی است، خطوطی از چهره ژاله اصفهان، منوچهر آتشی، فروغ فرخزاد، و چند تن دیگر رسم شده که تا حال کمتر در دید علاقه مندان بوده است. در بخش دوم، با اتخاذ رویکردی جزء نگر، برخی از شهره ترین قطعات شعر نو فارسی در قرائتی تنگاتنگ نقد شده اند. نویسنده با کنار هم نهادن این نقدها روشی را در نقد شعر نو پی گرفته است که پایه های آن بر چیزی جز خود متن و ساز و کار داخلی آن استوار نیست. سروده هایی از نیما، شاملو، اخوان ثالث و… نویسنده می کوشد از همکناری این رویکردها در کتابی واحد به این نتیجه برسد که فرایند تکوینی نقد ادبی در شعر نو فارسی، باید از امتزاج و همزیستی هر دو رویکرد تغذیه شود. برای تکامل این گونه از دانش ادبی در ایران، هر دو را باید دید: هم شاعر، و هم شعر.