کتاب بهار در آینه‌‎ی شکسته

معرفی کوتاه

کتاب بهار در آینه‌‎ی شکسته

ماریو بندتی، روزنامه‌نگار، داستان نویس و شاعر اوروگوئه‌ای یکی از نویسندگان مهم ادبیات آمریکای لاتین به‌شمار می‌‎رود.
نوشته‌های بندتی، سرشار از شور و احساس‎اند و عصیان‎گری. او در سال ۱۹۷۳ تبعید شد و در همان سال‌ها بیشتر از هر زمانی از عشق، خشم، نفرت، پایداری سیاسی و آزادی می‌نوشت. ماریو بندتی در یکی از آخرین شعرهایش می‌گوید: «وقتی دفنم می‌کنید، فراموش نکنید تا قلمی در تابوتم بگذارید.» کتاب «بهار در آینه‌ی شکسته» داستان زندگیِ آدم‌هایی‎ست در تبعید و در زندان. آدم‌هایی که سیاست، رشته‌ی پیوندشان را روز‌به روز سست‌تر می‌‎کند. سانتیاگو را بعد از کودتا به زندان انداخته‌اند و پدر و همسر و دخترش و رفقایش هم تبعید شده‌اند. او از پشت میله‌ها سعی می‌کند ارتباطش با زندگی را حفظ کند و تنها وسیله‌اش قلم و کاغذ و نامه‌های پر شور و شوقی است که برای همسرش می‌نویسد. با این حال، این سمت میله‌ها هیچ‎ چیز دیگر شبیه قبل نیست؛ کودتا و تبعید و جدایی، همه‌را تغییر داده است. انگار که هرکسی در زندان خودش محبوس است.
ماریو بندتی که خودش هم تجربه‌ی تبعید شدن را دارد، در «بهار در آینه‌ی شکسته» با ظرافتی مثال‌زدنی و بیانی لطیف و البته گزنده، مخاطب را وارد زندگی این آدم‌های درهم شکسته می‌کند و با واکاوی روان‎شان و در پسِ قصه‌ای ملموس، نشان می‌دهد که چگونه شرایط سیاسی یک کشور می‌تواند داشتن یک زندگی عادی و درکنارهم ‎بودن را بدل به غیرعادی‌‎ترینِ خواسته‌ها و آرزویی دست‎ن یافتنی کند.