کارت‌پستال‌های آبی

فقط آبی نیستند، چشمانش را می‌گویم.چیزهای دیگری هم در آبی چشمانش سرگردان است.تکه‌های شانۀ عسل هم در آن به چشم می‌‎خورد، رگه‌های باریک طلای جداشده، مانند آسمان و خورشید درونش، مانند تکه‌هایی از نقاشی ونگوگ، تصویری که از خودش کشیده باشد، تکه‌های کنده‌شدۀ ی ریش نارنجی‌اش که روی یقۀ کت آبی‌اش افتاده.