کارت‌پستال‌های آبی

فقط آبی نیستند،چشمانش را می‌گویم.چیزهای دیگری هم در آبی چشمانش سرگردان است.تکه های شانۀ عسل هم در آن به چشم می‌‎خورد،رگه های باریک طلای جداشده،مانند آسمان و خورشید درونش،مانند تکه هایی از نقاشی ونگوگ،تصویری که از خودش کشیده باشد،تکه های کنده‌شدۀ ی ریش نارنجی‌اش که روی یقۀ کت آبی‌اش افتاده.